Sąd Unii Europejskiej oddalił trzy apelacje w sporze o znak towarowy między byłym a obecnym członkiem  zespołu rockowego Deep Purple.

Powstały w 1968 roku zespół „Deep Purple” uważany jest za jednego z pionierów współczesnego hard rocka. Ich najbardziej znanymi piosenkami są "Smoke On The Water" i "Highway Star". Gitarzysta Richard (Ritchie) Blackmore formalnie opuścił zespół w 1993 roku, pozostali członkowie zespołu, kontynuowali współpracę pod nazwą Deep Purple.

W kwietniu 2013 r., Blackmore zgłosił do rejestracji słowny znak "Deep Purple", przeznaczony do oznaczania towarów i usług w klasach 9 (nagrania muzyczne), 25 (ubrania) i 41 (usługi rozrywkowe). Jeden z obecnych członków Deep Purple, Ian Paice sprzeciwił się temu zgłoszeniu  we wrześniu 2013 r., twierdząc, że jest ono zbyt podobne do wcześniejszego niezarejestrowanego znaku towarowego "Deep Purple", przeznaczonego między innymi do oznaczania nagrań muzycznych, plakatów, pałek perkusyjnych i odzieży. W swoim sprzeciwie uznał, że rejestracja znaku Blackmore’a może prowadzić do niebezpieczeństwa wprowadzenia zamieszania na rynek, co jest podstawą do ochrony na podstawie „posiadania renomy rynkowej”. W lutym 2015 r. Wydział Sprzeciwów Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) częściowo uwzględnił sprzeciw, odmawiając rejestracji znaku „Deep Purple” w stosunku do niektórych towarów z klasy 9 i wszystkich usług należących do klasy 41.

Niezadowolony z takiego obrotu sprawy Ian Paice odwołał się od tej decyzji, w wyniku czego, Izba Odwoławcza EUIPO w dniu 21 marca 2016 r., wydała decyzję, w której odniosła się do posiadanej przez niezarejestrowany znak „Deep Purple” renomy rynkowej. W decyzji uznano, że po rezygnacji Blackmore'a z zespołu, inni członkowie Deep Purple wraz z Ian’em Paice nabyli "znaczącą renomę rynkową” w stosunku do oznaczenia „Deep Purple” i że rejestracja z tego powodu nie powinna być możliwa. 

W konsekwencji Blackmore odwołał się od tej decyzji, twierdząc, że Paice nie udowodnił, że oznaczenie „Deep Purple” nabyło „znaczącą renomę rynkową” zgodnie z wymaganym prawem, ponieważ dowody na tę okoliczność złożono po terminie, a więc Izba Odwoławcza nie powinna była ich uwzględnić. 

Ostatecznie Sąd UE oddalił odwołanie Blackmore’a w sprawie, przyznając rację Paice’owi.